docil

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin docilis « disausar a se cultivar, qu'apren aisidament, docil ».

Prononciacion

/duˈsil/ França (Bearn) : escotar « docil »

Sillabas

do|cil

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
Masculin docil docils
[duˈsil] [duˈsils]
Femenin docila docilas
[duˈsilo̞] [duˈsilo̞s]

docil

  1. Que se daissa de bon grat instruire, menar, o que aisidament obesís e se somet.

Variantas dialectalas

Derivats

Sinonims

Traduccions