instruire
Aparença
Occitan
Etimologia
Del latin instruo (« assemblar, auçar, bastir, provesir, aisinar »).
Prononciacion
/ins'trɥire/
Sillabas
ins|tru|i|re
Vèrb
instruire
- Ensenhar quicòm a qualqu’un, li aprene quicòm, li donar de leiçons, de precèptes per las mors, per una sapiença, etc.
- Informar, avertir, far conéisser.
- L'instruisèm regularament de l'avançament de las causas.
- (justícia) Metre una causa o un afar, del civil o criminal, en estat d’èsser jutjat.
- Lo magistrat encargat d’instruire las causea criminalas.
Derivats
Traduccions
Francés
Etimologia
Del latin instruo (« assemblar, auçar, bastir, provesir, aisinar »).
Prononciacion
França (Lion) : escotar « instruire »
França (Somain) : escotar « instruire »
Prononciacion
/ɛ̃stʁɥiʁ/
Sillabas
ins|tru|i|re
Vèrb
instruire