emanar

Occitan

Etimologia

Del latin emanare.

Prononciacion

/emaˈna/, /emaˈna/

Sillabas

e|ma|nar

Vèrb

emanar

1. Se deslargar per particulas imponderablas d’un còrs que la substància es gaireben pas demenit, nimai alterat.
   • Las feromònas emanan de glandulas exocrinas.
2. Tirar son origina de qualqu’un o de quicòm.
   • La lei emana del Parlament.

Parents

• emanacion

Traduccions

alemand: ausgehen (de) anglés: emanate (en) (1), spring (en) (1, 2), well up (en) (1, 2), arise (en) (1, 2), well (en) (1, 2) basc: catalan: emanar (ca)

espanhòl: emanar (es) francés: émaner (fr) italian: emanare (it) portugués: emanar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin emanare.

Prononciacion

Oriental /əməˈna/, /əməˈna/

Occidental: nord-occidental /emaˈna/, /emaˈna/, valencian /emaˈnaɾ/, /emaˈnaɾ/

Sillabas

e|ma|nar

Vèrb

emanar

1. emanar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin emanare.

Prononciacion

/emaˈnaɾ/, /emaˈnaɾ/

Sillabas

e|ma|nar

Vèrb

emanar

1. emanar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin emanare.

Prononciacion

Portugal /emɐˈnaɾ/, /emɐˈnaɾ/; Brasil /ẽmãˈnaɾ/, /ẽmãˈnaɾ/, /emaˈna/, /emaˈna/

Sillabas

e|ma|nar

Vèrb

emanar

1. emanar ^(oc)