escut

Un escut cèlta trobat en Anglatèrra

Occitan

Etimologia

Del latin scutum.

Prononciacion

/esˈkyt/, /esˈkyt/

França (Bearn) : escotar « escut »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
escut	escuts
[esˈkyt]	[esˈkyts]

escut masculin (lengadocian)

1. Arma defensiva, portada per un combatent per se parar e facha ordinàriamant de fusta, de metal o de coire.
2. Simbòl d'una persona, d'un ostal o d'una comunautat pintrat sus aquel escut.

Variantas dialectalas

• bloquièr
• bloquier
• boclèr
• targa

Derivats

• escudièr

Traduccions

alemand: Schild (de) masculin anglés: shield (en) catalan: escut (ca) masculin comanche: toʔpʉ (com), topʉ (com) dyirbal : bigan (dbl) eslau ancian: штитъ (cu) masculin espanhòl: escudo (es) masculin francés: bouclier (fr) masculin, écu (fr) masculin georgian: ფარი (ka)

huron : ɩandieᴕara (huron) islandés: skjöldur (is) masculin italian: scudo (it) masculin nhanda : wurnda (nha) paiute del nòrd : tabbu (pao) portugués: escudo (pt) masculin rus: щит (ru) masculin tharrgari : wurda (dhr) wajarri : gurnda (wbv)