extravagar

Occitan

Etimologia

De vagar.

Prononciacion

lengadocian, gascon /estɾaβaˈɣa/, /estɾaβaˈɣa/

provençau /estʀavaˈga/, /estʀavaˈga/

Sillabas

ex|tra|va|gar

Vèrb

extravagar

1. S'alunhar de son camin
2. (figurat) Se daissar anar a de digressions.
3. (figurat) Far d'extravagàncias.

Parents

• desvariar
• divagar

Traduccions

alemand: schimpfen (de) (2) anglés: extravagate (en) basc: bitxitu (eu) catalan: extravagar (ca)

espanhòl: extravagar (es) francés: extravaguer (fr) (2) italian: stravagare (it) portugués: desviar-se (pt)

Catalan

Etimologia

De vagar.

Prononciacion

Oriental: central /əkstɾəβəˈɣa/, /əkstɾəβəˈɣa/, balear /əkstɾəvəˈʝa/, /əkstɾəvəˈʝa/, /əkstɾəvəˈɣa/, /əkstɾəvəˈɣa/

Occidental: nord-occidental /eks.tɾa.βaˈɣa/, /eks.tɾa.βaˈɣa/, valencian /ekstɾavaˈɣaɾ/, /ekstɾavaˈɣaɾ/, /ekstɾaβaˈɣaɾ//, /ekstɾaβaˈɣaɾ//

Sillabas

ex|tra|va|gar

Vèrb

extravagar

1. extravagar

Espanhòl

Etimologia

De vagar.

Prononciacion

/ekstɾaβaˈɰaɾ/, /ekstɾaβaˈɰaɾ/

Sillabas

ex|tra|va|gar

Vèrb

extravagar

1. extravagar