inalacion

Occitan

Etimologia

De inalar.

Prononciacion

lengadocian, gascon /inalaˈsju/, /inalaˈsju/

escotar « inalacion »

provençau /inalaˈsjũⁿ/, /inalaˈsjũⁿ/

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
inalacion	inalacions
[inalaˈsju]	[inalaˈsjus]

inalacion femenin

1. Accion d’aspirar, d’absorbir per inspiracion.
2. (medecina) Inspiracion de substàncias, coma l’etèr, lo clorofòrme, etc., dont on qu'òm utiliza per produire l’anestesia. Se ditz tamben de l’absorpcion de gases o de vapors terapeuticas.

Parents

• inalador / inalator

Traduccions

alemand: Inhalation (de), Lungenzug (de) anglés: inhalation (en) basc: catalan: inhalació (ca)

espanhòl: inhalación (es) francés: inhalation (fr) italian: inalazione (it) portugués: inalação (pt)