etèr
Occitan
Etimologia
Del latin aether, de grèc ancian αἰθήρ « aire, etèr ».
Prononciacion
/eˈtɛɾ/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| etèr | etèrs |
| [eˈtɛɾ] | [eˈtɛɾs] |
etèr masculin
- (istòria de las Sciéncias) Substància fòrça subtila que se supausava emplir la mai nauta region de l’aire.
- (istòria de la Fisisca) Fluid invisible, imponderable, eminentement elastic, que los fisicians supausavan èsser desplegat pertot e servir d'ambient de transmission per la lutz, la calor, l’electricitat.
- (quimia) Liquor espirituosa fòrça volatila que s'obten per la distillacion d’un acid mesclar l’alcoòl.
Derivats
- etèr dietilic
- etèr etilic
- etèr sulfatic
- etèr sulfuric
- eterenc
- eterificacion
- eterificar
- eterisme
- eterizar
Traduccions
|
|