incarnar

Occitan

Etimologia

Del latin ecclesiastic incarnare

Prononciacion

/iŋkaɾˈna/, /iŋkaɾˈna/, Provençau /ĩⁿkaʀˈna/, /ĩⁿkaʀˈna/ França (Bearn) : escotar « incarnar »

Vèrb

incarnar

1. Balhar una existéncia concreta a una valor abstrache.
2. Representar un personatge coma s’èra de carn.
3. (per extension) Representar

s'incarnar

1. (teologia) Prene un còrs de carn, la forma umana, en parlant de la divinitat.
2. Èsser representat per una entitat fisica o un concèpte material.
3. (medecina) Intrar dins la carn.

Variantas dialectalas

• encarnar

Derivats

• incarnacion
• reincarnar

Traduccions

alemand: verkörpern (de), inkarnieren (de)* (teologia) anglés: incarnate (en) basc: catalan: encarnar (ca)

espanhòl: encarnar (es) francés: incarner (fr) italian: incarnare (it) portugués: encarnar (pt)