incarnacion
Occitan
Etimologia
- Del latin incarnatio
Prononciacion
- lengadocian, gascon /iŋkaɾnaˈsju/
- provençau /ĩⁿkaʀnaˈsjũⁿ/
Sillabas
in|car|na|cion
Nom comun
incarnacion
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian, gascon | |
| Singular | Plural |
| incarnacion | incarnacions |
| [iŋkaɾnaˈsju] | [iŋkaɾnaˈsjus] |
- (religion) Accion de s’incarnar al vejaire dels umans, per un esperit, una deïtat, un dieu.
- (religion, cristianisme) Accion par la quals Dieu se faguèt òme, en demorant dieu, dins la persona de Jèsus Crist.
- Avatar.
- (figurat) Representacion concrèta d’una idèa o d’una causa abstracha.