indiferent

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Prononciacion

lengadocian, gascon /indife'ɾen/
provençau /ĩⁿdife'ʀẽⁿ/
escotar « indiferent »

Sillabas

in|di|fe|rent

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
Masculin indiferent indiferents
[indife'ɾen] [indife'ɾens]
Femenin indiferenta indiferentas
[indife'ɾento̞] [indife'ɾento̞s]

indiferent

  1. Que presenta pas cap, per natura, de causa de determinacion, pas cap de motiu de preferéncia.
  2. (filosofia) Qu’a pas, per se meteis o per l’autre, las qualitats qu'òm parla; qu'es tanben susceptible de l’una o de l’autra.
    • La matèria en se meteis es indiferenta al repaus o al movement.
  3. Que clina pas per una causa o per una autra, per un partit o per un autre, en parlant de las personas.
    • Lo temps es passat de demeurar indiferent, cal prene partit.
  4. Que tòca pas gaire; qu'òm s'en chauta pas ; que se gaita coma avent pauc d’interés o coma sens importància.
    • Lo jutjament que me fasètz m'es indiferent, quin que siá.
  5. Que mòstra pas d'afècte; que prend pas d’interés per qualqu’un o per quicòm.
    • Un òme indiferent, pas res pòt l’emocionar.

Derivats

Parents

Sinonims

Traduccions

Catalan

Etimologia

Prononciacion

Balearic /indifəˈɾent/
Central /indifəˈɾen/
Valencian /indifeˈɾent/

Sillabas

in|di|fe|rent

Adjectiu

indiferent masculin o femenin (plurals: indiferents)

  1. indiferent (oc) / indiferenta