instant
Occitan 
Etimologia
- Del latin instans « imminent, venent, mejancièr, menaçant, pressant », participi present adjectivat de instare.
Prononciacion
[insˈtant] , provençau [ĩⁿsˈtãⁿt]
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | instant | instants |
[insˈtant] | [insˈtants] | |
Femenin | instanta | instantas |
[insˈtanto̞] | [insˈtanto̞s] |
instant
Derivats
Sinonims
Parents
Traduccions
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
instant | instants |
[insˈtant] | [insˈtants] |
instant masculin
- Momenton, durada brevissima, veire infinitesimala.
- Punt precís, moment exacte o definit, dins le temps.
Sinonims
Parents
Traduccions
Anglés 
Prononciacion
[ˈɪnstənt]
Adjectiu
instant
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
instant | instants |
[ˈɪnstənt] | [ˈɪnstəntz] |
instant
Catalan 
Prononciacion
- Balearic, Valencian [insˈtant]
- Central [insˈtan]
- Espanha (Barcelona) : escotar « instant »
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
instant | instants |
instant masculin
Francés 
Prononciacion
- [ɛ̃stɑ̃]
- França (Perpinhan) : escotar « instant »
- França (Vòges) : escotar « instant »
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | instant | instants |
[ɛ̃stɑ̃] | [ɛ̃stɑ̃] | |
Femenin | instante | instantes |
[ɛ̃stɑ̃t] | [ɛ̃stɑ̃t] |
instant
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
instant | instants |
[ɛ̃stɑ̃] |
instant masculin