interpelacion
Occitan
Etimologia
- Del latin interpellatio
Prononciacion
- lengadocian /inteɾpe'lasju/
- provençau /ĩⁿteʀpe'lasju/
Sillabas
in|ter|pe|la|cion
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| interpelacion | interpelacions |
| [inteɾpe'lasju] | [inteɾpe'lasjus] |
interpelacion (lengadocian), (provençau); femenin
- Accion d’interpelar.
- (drech) Somacion a un testimòni, a una de las partidas de s’explicar sus çò verai o çò fals d’un fach.
- (politica) Reclamacion d’un parlamentari, a un ministre, de s’explicar fàcia a una de las cambras del parlament, de sas accions, de sa politica.
- (polícia) Accion d’interpelar un suspècte.
Variantas dialectalas
- interpellacion (gascon)
Traduccions
|