lamina
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Occitan 
Etimologia
- Del latin lamina.
Prononciacion
[laˈmino̞]
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
lamina | laminas |
[laˈmino̞] | [laˈmino̞s] |
lamina femenin
- Tròç de metal, fusta, evòri, aplatit, d’espessor prima, fuèlha, placa.
- Partida prima e plana, mena de fulhet que garnís o compausa unes vegetals.
Parents
Derivats
Traduccions
|
Forma de vèrb
lamina
- Tresana persona del singular del present de l'indicatiu de laminar
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de laminar
Anglés 
Etimologia
- Del latin lamina.
Prononciacion
[ˈlæmɪnə]
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
lamina | laminas |
[ˈlæmɪnə] | [ˈlæmɪnəs] |
lamina
Francés 
Prononciacion
[lamina]
Forma de vèrb
lamina
- Tresana persona del singular del passat simple de laminar
Espanhòl 
Prononciacion
[laˈmina]
Forma de vèrb
lamina
- Tresana persona del singular del present de l'indicatiu de laminar
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de laminar
Portugués 
Prononciacion
Forma de vèrb
lamina