lamina

Occitan

Etimologia

Del latin lamina.

Prononciacion

[laˈmino̞], /laˈmino̞/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
lamina	laminas
[laˈmino̞]	[laˈmino̞s]

lamina femenin

1. Tròç de metal, fusta, evòri, aplatit, d’espessor prima, fuèlha, placa.
2. Partida prima e plana, mena de fulhet que garnís o compausa unes vegetals.

Parents

• lama

Derivats

• laminador
• laminar
• laminatge
• laminós

Reviradas

alemand: anglés: blade (en), lamina (en), leaf (en) basc: catalan: làmina (ca)

espanhòl: hoja (es) francés: lame (fr) italian: lamina (it) portugués: lâmina (pt)

Forma de vèrb

lamina

1. Tresana persona del singular del present de l'indicatiu de laminar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de laminar

Anglés

Etimologia

Del latin lamina.

Prononciacion

[ˈlæmɪnə], /ˈlæmɪnə/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
lamina	laminas
[ˈlæmɪnə]	[ˈlæmɪnəs]

lamina

1. lamina ^(oc)
2. placa ^(oc)

Francés

Prononciacion

[lamina], /lamina/

Forma de vèrb

lamina

1. Tresana persona del singular del passat simple de laminar

Espanhòl

Prononciacion

[laˈmina], /laˈmina/

Forma de vèrb

lamina

1. Tresana persona del singular del present de l'indicatiu de laminar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de laminar

Portugués

Prononciacion

[?]

Forma de vèrb

lamina

1. Tresana persona del singular del present de l'indicatiu de laminar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de laminar