locutora

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin locutor, de loqui (« parlar »).

Prononciacion

/lukyˈtuɾo̞/

França (Bearn) : escotar « locutora »

Sillabas

lo|cu|to|ra

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
locutora locutoras
[lukyˈtuɾo̞] [lukyˈtuɾo̞s]

locutor (gascon), masculin(equivalent masculin: locutor)

  1. (linguistica) Persona que parla ; emetora de l’enonciacion.
  2. (linguistica) Persona capabla de s’exprimir dins una lenga donada.

Variantas dialectalas

Derivats

Parents

Traduccions

Catalan

Etimologia

Del latin locutor, de loqui (« parlar »).

Prononciacion

[?]

Sillabas

lo|cu|to|ra

Nom comun

Declinason
Singular Plural
locutora locutoras

locutora femenin, (equivalent masculin: locutor)

Espanhòl

Etimologia

Del latin locutor, de loqui (« parlar »).

Prononciacion

/lokuˈtoɾa/

Sillabas

lo|cu|to|ra

Nom comun

Declinason
Singular Plural
locutora locutoras

locutora femenin, (equivalent masculin: locutor)

Portugués

Etimologia

Del latin locutor, de loqui (« parlar »).

Prononciacion

[?]

Sillabas

lo|cu|to|ra

Nom comun

Declinason
Singular Plural
locutora locutoras

locutora femenin, (equivalent masculin: locutor)