locutritz

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin locutor, de loqui (« parlar »).

Prononciacion

/lukyˈtɾit͡s/

França (Bearn) : escotar « locutritz »

Sillabas

lo|cu|tritz

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
locutritz locutrises
[lukyˈtɾit͡s] [lukyˈtɾizes]

locutritz femenin, (equivalent masculin: locutor)

  1. (linguistica) Persona que parla ; emetritz de l’enonciacion.
  2. (linguistica) Persona capabla de s’exprimir dins una lenga donada.

Variantas dialectalas

Derivats

Parents

Traduccions