mandar

Occitan

Etimologia

Del latin mandare, infinitiu de mando.

Prononciacion

[man'da], /man'da/, provençau [mãⁿ'da], /mãⁿ'da/

França (Bearn) : escotar « mandar »

Vèrb

mandar

1. Enviar, transmetre.

Derivats

• mandadís
• mandador
• mandaire
• mandant
• mandarèl
• mandat
  • mandatar
  • mandatari
  • mandatièr

Sinonims

• enviar

Reviradas

alemand: senden (de) anglés: to send (en) afrikaans: basc: catalan: enviar (ca), trametre (ca) chèc: danés: espanhòl: enviar (es), mandar (es) esperanto: sendi (eo) finlandés: francés: envoyer (fr)

indonesian: gaelic irlandés: italian: mandare (it), inviare (it) neerlandés: sturen (nl), zenden (nl) norvegian: portugués: enviar (pt), mandar (pt) romanés: rus: sicilian: mannari (scn) suedés: turc: ucraïnian:

Espanhòl

Etimologia

Del latin mandare, infinitiu de mando.

Prononciacion

[mãn̪ˈd̪aɾ], /mãn̪ˈd̪aɾ/

Vèrb

mandar

1. Comandar, ordonar.
2. mandar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin mandare, infinitiu de mando.

Prononciacion

Portugal [mɐ̃ˈdaɾ], /mɐ̃ˈdaɾ/; Portugal [mɐ̃ˈdaɹ], /mɐ̃ˈdaɹ/, [mɐ̃ˈdaχ], /mɐ̃ˈdaχ/

Vèrb

mandar

1. Comandar, ordonar.
2. mandar ^(oc)