martira

Occitan

Etimologia

Del latin eclesiastic martyr, del grèc ancian μάρτυς, de μάρτυρος «testimòni».

Prononciacion

/maɾˈtiro̞/, /maɾˈtiro̞/, provençau /maʀˈtiʀo̞/, /maʀˈtiʀo̞/ França (Bearn) : escotar « martira »

Sillabas

mar|ti|ra

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
martira	martiras
[maɾˈtiro̞]	[maɾˈtiro̞s]

martira femenin, (equivalent masculin: martir / martire)

1. (cristianisme) Femnq que se daissa tuar (e sovent supliciar) per far mòstra d'una fe crestiana inebranlabla.
2. (per extension) Femna qu'es tuada o torturada per causa qu'aperten a una religion o qu'aderís a una doctrina que ne vòl pas renegar.
3. (per extension) Femna avent involontàriament subit un grand malastre a causa de la marridesa d'autres umans.
4. (figurat) Femna patissent d'una situacion presentada coma insuportabla.

Derivats

• martiri
• martirizar
• martirològi

Traduccions

alemand: Märtyrer (de) anglés: martyr (en) basc: catalan: màrtira (ca)

espanhòl: mártira (es) francés: martyre (fr) italian: martire (it) portugués: mártira (pt)