meissonier
Veire tanben : meissonièr |
Occitan
Etimologia
De meisson amb lo sufixe -ier.
Prononciacion
/mejsuˈnjej/
Nom comun
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : naut lemosin | ||
Singular | Plural | |
Masculin | meissonier | meissoniers |
[mejsuˈnjej] | [mejsuˈnjej] | |
Femenin | meissoniera | meissonieras |
[mejsuˈnjejʁo] | [mejsuˈnjejʁaː] |
meissonier masculin (lemosin)
- Persona que mestiva.
Sinonims
- medeire (lemosin)
- sejaire (bas lemosin)
- mestivaire (lemosin perigordin)
- mestivador (naut lemosin)
Variantas dialectalas
- meissonièr
- meissonaire
- segador
- segaire
- estivador (gascon)
- estivaire (gascon)
Traduccions
|