meissonier
Aparença
Veire tanben : meissonièr |
Occitan
Etimologia
De meisson amb lo sufixe -ier.
Prononciacion
/mejsuˈnjej/ (naut-limosin), /mejsuˈnje/ (provençau)
Nom comun
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : naut-lemosin | ||
Singular | Plural | |
Masculin | meissonier | meissoniers |
[mejsuˈnjej] | [mejsuˈnjej] | |
Femenin | meissoniera | meissonieras |
[mejsuˈnjejʁo] | [mejsuˈnjejʁaː] |
meissonier masculin (lemosin) (provençau) (vivaroaupenc)
- Persona que mestiva.
Sinonims
|
|
Variantas dialectalas
|
|
Traduccions
|