privatiu

Occitan

Etimologia

Del latin privativus.

Prononciacion

lengadocian, gascon /pɾiβaˈtiw/, /pɾiβaˈtiw/

provençau /pʀivaˈtiu/, /pʀivaˈtiu/

Sillabas

pri|va|tiu

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
	Singular	Plural
Masculin	privatiu	privatius
	[pɾiβaˈtiw]	[pɾiβaˈtiws]
Femenin	privativa	privativas
	[pɾiβaˈtiβo̞]	[pɾiβaˈtiβo̞s]

privatiu

1. (gramatica) Que marca l’abséncia, la privacion de quicòm.
2. (drech) Que´balha una facultat, un usatge, un drech a una persona, per n’exclure los autres.
3. Que mena a, o se caracteriza per, la privacion de quicòm.

Derivats

• privativament

Parents

• privar
• privat
• privatizar

Traduccions

alemand: entziehend (de), privativ (de) anglés: privative (en) basc: catalan: privatiu (ca)

espanhòl: privativo (es) francés: privatif (fr) italian: privativo (it) portugués: privativo (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin privativus.

Prononciacion

/pɾiβəˈtíw/, /pɾiβəˈtíw/

Sillabas

pri|va|tiu

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	privatiu	privatius
Femenin	privativa	privatives

privatiu

1. privatiu ^(oc)