rufar

Occitan

Etimologia

De rufe.

Prononciacion

[ryˈfa], /ryˈfa/, provençau [ʀyˈfa], /ʀyˈfa/

Vèrb

rufar

1. Far o causa de rufas a la pèl.
2. (per extension) Sarrar las cilhas: far las ussas
3. (per extension) Sarrar los pòts: far la mona, grimacejar
4. (per extension' figurat) Reganhar
5. Far de plecs, fronzir de teissuts.

Variantas dialectalas

• rufir

Sinonims

rufar la pèl

• rugar

rufar de teissut

• fronzir

Traduccions

rufar lo teissut
alemand: anglés: shirr (en) basc: catalan: frunzir (ca)	espanhòl: fruncir (es) francés: froncer (fr) italian: portugués: franzir (pt), rufar (pt)

Portugués

Etimologia

De rufo.

Prononciacion

Portugal [ʀuˈfaɾ], /ʀuˈfaɾ/; Brasil [ɦuˈfaɾ], /ɦuˈfaɾ/, [xuˈfa], /xuˈfa/

Vèrb 1

rufar

1. Far de retroniments de tambor.

Vèrb 2

rufar

1. rufar ^(oc) per un teissut.