rufir

Occitan

Etimologia

De rufe.

Prononciacion

/ryˈfi/, /ryˈfi/

Vèrb

rufir (lengadocian)

1. Far o causa de rufas a la pèl.
2. (per extension) Sarrar las cilhas: far las ussas
3. (per extension) Sarrar los pòts: far la mona, grimacejar
4. (per extension' figurat) Reganhar
5. Far de plecs, fronzir de teissuts.

Variantas dialectalas

• rufar

Sinonims

rufar la pèl

• rugar

rufar de teissut

• fronzir

Traduccions

rufar lo teissut
alemand: anglés: shirr (en) basc: catalan: frunzir (ca)	espanhòl: fruncir (es) francés: froncer (fr) italian: portugués: franzir (pt), rufar (pt)