semen

Occitan

Etimologia

Del latin sēmen.

Prononciacion

[seˈmen], /seˈmen/

Lengadocian : escotar « semen »

Sillabas

se|men

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
semen	semens
[seˈmen]	[seˈmens]

semen masculin o femenin

1. (generic) Element originari d’un èsser.
2. (botanica e agricultura) Ovul fecondat que dona de novelas plantas après dispersion e germinacion e que, en agricultura, òm semena.
3. (biologia) Espèrma, substància mascla que los animals son engendrats.

Variantas dialectalas

• gascon: sem / seme

Derivats

• semenar
• semenilhas
• seminal / seminau

Sinonims

• semença

Traduccions

botanica alemand: Sämerei (de) anglés: seed (en) basc: catalan: sement (ca) espanhòl: semilla (es), simiente (es), semen (es) francés: semence (fr) italian: semente (it) portugués: semente (pt), sémen (pt) (Portugal), sêmen (pt) (Brasil) biologia alemand: Samen (de) anglés: semen (en) basc: catalan: semen (ca) espanhòl: semen (es) francés: semence (fr) italian: seme (it) portugués: semente (pt), sémen (pt) (Portugal), sêmen (pt) (Brasil)

Anglés

Etimologia

Del latin sēmen.

Prononciacion

[ˈsiːmən], /ˈsiːmən/

Sillabas

se|men

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
semen	semens
[ˈsiːmən]	[ˈsiːmənz]

semen

1. (biologia) Semen, substància mascla que los animals son engendrats: espèrma

Catalan

Etimologia

Del latin sēmen.

Prononciacion

oriental [ˈsɛmən], /ˈsɛmən/

occidental [ˈsemen], /ˈsemen/

Sillabas

se|men

Nom comun

semen masculin, (plural sèmens / sémens)

1. (biologia) semen ^(oc), substància mascla que los animals son engendrats: espèrma

Espanhòl

Etimologia

Del latin sēmen.

Prononciacion

[semen], /semen/

Sillabas

se|men

Nom comun

semen masculin, solament al singular

1. semen ^(oc)