soscaire

Occitan

Etimologia

(nom 1 e adj.) De soscar

(nom 2 e verb.) De sos («sota») e caire («costat»)

Prononciacion

/susˈkajɾe/, /susˈkajɾe/, procençau /susˈkajʀe/, /susˈkajʀe/

Sillabas

sos|cai|re

Nom comun 1

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
soscaire	soscaires
[susˈkajɾe]	[susˈkajɾes]

soscaire (lengadocian), (provençau); masculin, (equivalent femenin: soscaira)

1. Persona que sosca.
2. Persona que somia, que se manten dins sas pensadas

Sinonims

• pensador / pensaire
• somiaire
• saunejaire
• pantaire

Nom comun 2

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
soscaire	soscaires
[susˈkajɾe]	[susˈkajɾes]

soscaire (lengadocian), masculin

1. Dejós de pèira.

Traduccions

Dejós de pèira
alemand: anglés: basc: catalan:	espanhòl: francés: italian: portugués:

Derivats

• èsser al soscaire

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	soscaire	soscaires
	[susˈkajɾe]	[susˈkajɾes]
Femenin	soscaira	soscairas
	[susˈkajɾo̞]	[susˈkajɾo̞s]

soscaire

1. Que sosca.
2. Que somia, que se manten dins sas pensadas

Variantas dialectalas

• pensador

Sinonims

• pensiu
• pensatiu
• soscadís

Traduccions

alemand: nachdenklich (de), gedankenvoll (de) anglés: thoughtful (en), pensive (en) basc: catalan: pensarós (ca), pensatiu (ca)

espanhòl: pensativo (es) francés: penseur (fr), pensif (fr) italian: pensoso (it), pensieroso (it), riflessivo (it) portugués: pensativo (pt)

Vèrb

soscaire (lengadocian)

1. Soslevar una pèira.

Forma de vèrb

soscaire

1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de soscaire / soscairar
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de soscaire / soscairar