unir

Occitan

Etimologia

Del latin unire « unir », de unus « un ».

Prononciacion

[yˈni], /yˈni/

França (Bearn) : escotar « unir »

Sillabas

u|nir

Vèrb

unir

1. Jónher doas o mai causas ensemble.
   • Unir doas pèças de metal amb una soudadura.
2. Se dich al sens figurat de las personas qu'an de ligams entre elas.
   • S’unir pel maridatge.
3. Far comunicar, associar.
   • Lo tunèl unís lo dos penjals.

Sinonims

• ligar
• assemblar
• jónher

Derivats

• union

Traduccions

alemand: Vereinen (de) anglés: unite (en) catalan: unir (ca) espanhòl: unir (es)

francés: unir (fr) italian: unire (it) basc: elkartu (eu) portugués: unir (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin unire « unir », de unus « un ».

Prononciacion

[u'ni], /u'ni/, [uˈniɾ], /uˈniɾ/

Sillabas

u|nir

Vèrb

unir

1. Unir

Espanhòl

Etimologia

Del latin unire « unir », de unus « un ».

Prononciacion

Colómbia (Cartagena) : escotar « unir »

Prononciacion

[uˈniɾ], /uˈniɾ/

Sillabas

u|nir

Vèrb

unir

1. Unir

Francés

Etimologia

Del latin unire « unir », de unus « un ».

Prononciacion

França (Somain) : escotar « unir »

Prononciacion

[y.niʁ], /y.niʁ/

Sillabas

u|nir

Vèrb

unir

1. Unir

Portugués

Etimologia

Del latin unire « unir », de unus « un ».

Prononciacion

[uˈniɾ], /uˈniɾ/, [uˈni(ɹ)], /uˈni(ɹ)/

Sillabas

u|nir

Vèrb

unir

1. Unir