vacant

Occitan

Etimologia

Del latin vacans, participi present de vacare (« èsser void »).

Prononciacion

[βa'kant], /βa'kant/

Sillabas

va|cant

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	vacant	vacants
	[βa'kant]	[βa'kanto̞]
Femenin	vacanta	vacantas
	[βa'kants]	[βa'kanto̞s]

vacant

1. Qu'es pas ocupat o qu'es encara d'emplir, en parlant dels ostals, luòcs e plaças que son pas ocupats.
2. (figurat) Emplecs, plaças, o dignitats que son pas ocupats.
   • La Santa Ses es vacanta.
   • D'emplecs vacants dins aquela administracion.
3. En tèrmes de jurisprudéncia, succession que pas degun reclamèt o que se renoncièt.
   • Succession vacanta.

Sinonims

• liure
• desocupat

Parents

• vacacion
• vacança
• vacar

Traduccions

alemand: frei (de), offen (de), vakant (de) anglés: vacant (en) basc: hutsik (eu) catalan: vacant (ca)

espanhòl: vacante (es) francés: vacant (fr) italian: vacante (it) portugués: vago (pt), desocupado (pt)

Forma de vèrb

vacant

1. Participi present de vacar

Anglés

Etimologia

Del latin vacans, participi present de vacare (« èsser void »).

Prononciacion

[ˈveɪkənt], /ˈveɪkənt/

Sillabas

va|cant

Adjectiu

vacant

1. vacant

Catalan

Etimologia

Del latin vacans, participi present de vacare (« èsser void »).

Prononciacion

Oriental: [bəˈkan], [vəˈcant], [vəˈkan]

Occidental: [baˈkan], valencià [vaˈkant], [baˈkan]

Sillabas

va|cant

Adjectiu

vacant

1. vacant

Forma de vèrb

vacant

1. Participi passat de vacar

Francés

Etimologia

Del latin vacans, participi present de vacare (« èsser void »).

Prononciacion

[vakɑ̃], /vakɑ̃/

Sillabas

va|cant

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	vacant	vacants
Femenin	vacanta	vacantes

vacant

1. vacant