liure
Occitan
Etimologia
Del latin liber.
Prononciacion
- lengadocian, gascon /ˈliwɾe/
- naut lemosin /ˈljoʁe/, /ˈli:ɾe/
- provençau /ˈliwʀe/
França (Bearn) : escotar « liure »
Sillabas
liu|re}
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : lengadocian | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | liure | liures |
| [ˈliwɾe] | [ˈliwɾes] | |
| Femenin | liura | liuras |
| [ˈliwɾo] | [ˈliwɾos] | |
liure (lengadocian) , (gascon)
- Qu'es pas somés a una dominacion, un poder o una autoritat exteriora,
- Qu'es pas la proprietat d’un mèstre, en parlant del èssers umans, veire dels animals, qu'a lo poder de far çò que vòl, d’agir o d'agir pas, per oposicion a esclau, servil, o per oposicion a captiu, presonièr.
- Independent.
- Se ditz tanben en parlant dels Estats que lo pòble participa a la poténcia legislativa, d'esper se, o mejans de mandataris, e que los drechs civils e politics son garantits per la constitucion.
- Que sentís pas cap de constrencha, pas cap de empachament dins sos movements o sa paraula.
- Qu’es pas barrat, claus; qu'es pas ocupat.
Variantas dialectalas
Derivats
Parents
Locucions derivadas
Traduccions
Forma de vèrb
liure