agre

Occitan

Etimologia

Del latin ācer, de la meteissa raiç que acerbus « amarg », acētum « vinagre » e acĭdus « acid ».

Prononciacion

[ˈaɣɾe], /ˈaɣɾe/

França (Bearn) : escotar « agre »

Sillabas

a | gre

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	agre	agres
	[ˈaɣɾe]	[ˈaɣɾes]
Femenin	agra	agras
	[ˈaɣɾo]	[ˈaɣɾos]

agre masculin

1. Qu'a una aciditat desagradiva.

Derivats

agradèla agrassòl agrasson agredoç agrejar agrelha agrelhon agrena agreta

agrimòla agriolat agriòta agrir agrolós agror agrum vinagre

Reviradas

afrikaans: suur (af) alemand: sauer (de) anglés: sour (en), sharp (en) breton: egr (br) bugi: ᨀᨛᨌᨗ (bug) (keci) cannada: ಹುಳಿ (kn) catalan: agre (ca) chèc: kyselý (cs)

espanhòl: agrio (es) esperanto: acerba (eo) francés: aigre (fr), sur (fr) italian: agro (it) neerlandés: zuur (nl) romanés: acru (ro) sicilian: àghiru (scn)

Catalan

Del latin ācer.

Prononciacion

[ˈaɣɾə], /ˈaɣɾə/ (oriental), [ˈaɣɾe], /ˈaɣɾe/(occidental)

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	agre	agres
	[ˈaɣɾə]	[ˈaɣɾəs]
Femenin	agra	agres
	[ˈaɣɾə]	[ˈaɣɾəs]

agre masculin

1. Agre.

Derivats

• agredolç
• agrejar
• agrenc
• agrir
• agrós
• vinagre