agre

Occitan

Etimologia

Del latin ācer, de la meteissa rasic que acerbus (amarg), acētum (vinagre) e acĭdus (acid)

Prononciacion

['aγre]

Sillabas

a | gre (2)

Adjectiu

agre masculin (femenin: agra)

1. Qu'a una aciditat desagradiva.

Derivats

agradèla agrassòl agrasson agredoç -a agrejar agrelha agrelhon agrena agreta

agrimòla agriolat agriòta agrir agrolós, -osa agror agrum vinagre

Reviradas

afrikaans: suur (af) alemand: anglés: sour (en), sharp (en) basc: breton: egr (br) bugi: ᨀᨛᨌᨗ (bug) (keci) bulgar: catalan: agre (ca) chèc: kyselý (cs) espanhòl: agrio (es) esperanto: acerba (eo) francés: aigre (fr), sur (fr)

italian: agro (it) neerlandés: zuur (nl) ongrés: polonés: portugués: romanés: acru (ro) rus: sicilian: àghiru (scn) ucraïnian:

Catalan

Adjectiu

agre masculin (femenin: agra)

Reviradas

• agre ^(oc)

Derivats

• agredolç
• agrejar
• agrenc -a
• agrir
• agrós, -osa
• vinagre