alegre

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *alĭcer, *alĕcris del classic alăcer, -cris «viu, joiós, urós».

Prononciacion

/aˈlegʀe/

Sillabas

a|le|gre

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular Plural
Masculin alegre alegres
[aˈlegʀe] [aˈlegʀe]
Femenin alegra alegras
[aˈlegʀə] [aˈlegʀə]

alegre (provençau)

  1. Que manifèsta d'alegria.

Variantas dialectalas

Parents

Derivats

Sinonims

Traduccions

Forma de vèrb

alegre (provençau)

  1. Primièra persona del singular del present del subjonctiuˆde alegar.
  2. Tresena persona del singular del present del subjonctiuˆde alegar.

Catalan

Etimologia

Del latin vulgar *alĭcer, *alĕcris del classic alăcer, -cris «viu, joiós, urós».

Prononciacion

[?]

Sillabas

a|le|gre

Adjectiu

alegre masculin o femenin, (plurals: alegres)

  1. alegre (oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin vulgar *alĭcer, *alĕcris del classic alăcer, -cris «viu, joiós, urós».

Prononciacion

Peninsular /aˈleɣɾe/
American naut /aˈleɡɾe/, bas /aˈleɣɾe/

Sillabas

a|le|gre

Adjectiu

alegre masculin o femenin, (plurals: alegres)

  1. alegre (oc)

Forma de vèrb

alegre

  1. Primièra persona del singular del present del subjonctiuˆde alegar.
  2. Tresena persona del singular del present del subjonctiuˆde alegar.

Portugués

Etimologia

Del latin vulgar *alĭcer, *alĕcris del classic alăcer, -cris «viu, joiós, urós».

Prononciacion

Portugal /ɐˈlɛgɾɨ/
Brasil /aˈlɛgɾɪ/, /aˈlɛgɾi/

Sillabas

a|le|gre

Adjectiu

alegre masculin o femenin, (plurals: alegres)

  1. alegre (oc)

Forma de vèrb

alegre

  1. Primièra persona del singular del present del subjonctiuˆde alegar.
  2. Tresena persona del singular del present del subjonctiuˆde alegar.