alègre

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *alĭcer, *alĕcris del classic alăcer, -cris «viu, joiós, urós».

Prononciacion

lengadocian, gascon /aˈlɛɣɾe/, /aˈlɛɣɾe/

Sillabas

a|lè|gre

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
	Singular	Plural
Masculin	alègre	alègres
	[aˈlɛɣɾe]	[aˈlɛɣɾes]
Femenin	alègra	alègras
	[aˈlɛɣɾo̞]	[aˈlɛɣɾo̞s]

alègre (lengadocian) , (gascon)

1. Que fa mòstra de sentiments de plaser que naís d’una viva satisfaccion d’arma e se manifèsta amb de signes exteriors de jòia.

Variantas dialectalas

• alegre (provençau)

Parents

• alegria
• alegretat
• alegror
• alegresa / alegressa

Derivats

• alègrament
• alegret

Sinonims

• joiós
• gadal
• galòi
• gaujós
• content

Traduccions

alemand: fröhlich (de), vergnügt (de), froh (de), lustig (de) anglés: cheerfulness (en), gaiety (en), merriment (en), brightness (en) basc: catalan: alegre (ca), joiós (ca), gaudiós (ca), content (ca)

espanhòl: alegre (es), divertido (es), animado (es) francés: joyeux (fr), allégre (fr), réjouit (fr) italian: allegro (it), contento (it), lieto (it) portugués: alegre (pt), contente (pt), satisfeito (pt), divertido (pt)

Forma de vèrb

alègre (lengadocian) , (gascon)

1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de alegar.
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de alegar.