constat
Aparença
Occitan
Etimologia
- Del latin constat « es segur que », de constare (« se tenir drech, èsser d'aplomb »), formula juridica per començar un verbal.
Prononciacion
- lengadocian, gascon /kunsˈtat/
- provençau /kũⁿsˈta/
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian, gascon | |
Singular | Plural |
constat | constats |
[kunsˈtat] | [kunsˈtats] |
constat masculin
- (Justícia) Acte per lo qual un oficièr ministerial, o un agent de la fòrça publica rapòrta las constatacions que faguèt, establit la realitat d'un fach.
- Constatacion d'un estat de las causas, del resultat d’una accion o d’una seria d'accions.
Mots aparentats
Traduccions
Anglés
Etimologia
- Del latin constat « es segur que », de constare (« se tenir drech, èsser d'aplomb »), formula juridica per començar un verbal.
Prononciacion
- /ˈkɒnstat/
Adjectiu
constat
- (Justícia) Çò qu'es provat, segur, indobtable.
Nom comun
constat
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
constat | constats |
- (Justícia) Certificat de descarga.
- (Justícia) Copia certificada.
Catalan
Prononciacion
- Central /kunsˈtat/ , Balearic, Valencia /konsˈtat/
Adjectiu
constat
- participi passat al masculin singular de constar.
Francés
Etimologia
- Del latin constat « es segur que », de constare (« se tenir drech, èsser d'aplomb »), formula juridica per començar un verbal.
Prononciacion
- /kɔ̃sta/
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
constat | constats |
[kɔ̃sta] |
constat masculin