cotria

Occitan

Etimologia

Del latin coteria, «tenement pichon», de l’ancian saxon *kot (« cabana »)

Prononciacion

[kuˈtɾio̞], /kuˈtɾio̞/, provencau [kuˈtʀio̞], /kuˈtʀio̞/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
cotria	cotrias
[kuˈtɾio̞]	[kuˈtɾio̞s]

cotria femenin

1. (istoric) Tèrra concedida a una persona non nòbla per un senhor, levant la proprietat per autrejar pas qu'una gaudença precària al concessionari.
2. (per extension) Tropelada de companhs, banda de jovents e joventas.

Variantas dialectalas

• cotariá (provençau)

Derivats

• cotriada
• anar cotria
• de cotria