dissolvent

Occitan

Etimologia

De dissòlvre, del latin solvere « desligar »

Prononciacion

lengadocian, gascon /disulˈβent/, /disulˈβent/

provençau /disulˈvẽⁿ/, /disulˈvẽⁿ/

Sillabas

di|sol|vent

Nom comun

dissolvent masculin

Declinason
Singular	Plural
dissolvent	dissolvents
[disulˈβent]	[disulˈβents]

1. (quimia) Liquid o agent qu'a la proprietat de dissòlvre e de diluir d'autres substància (solidas, liquidas o gasosas), es a dire formar una fasa omogenèa amb lo quite solvent, sens los modificar quimicament e sens se modificar; l’ensemble formant una solucion.

Traduccions

alemand: Lösemittel (de), Lösungsmittel (de), Solvens (de) anglés: dissolvent (en) basc: disolbatzaile (eu) catalan: dissolvent (ca)

espanhòl: disolvente (es) francés: dissolvant (fr) italian: dissolvente (it) portugués: dissolvente (pt)

Forma d'adjectiu

dissolvent

1. paricipi present de dissòlvre

Catalan

Etimologia

De dissolvent, participi passat de dissòlvre, del latin solvere « desligar »

Prononciacion

/disulˈβen/, /disulˈβen/

Sillabas

di|sol|vent

Nom comun

dissolvent masculin

Declinason
Singular	Plural
dissolvent	dissolvents

1. solvent ^(oc)

Adjectiu

dissolvent

1. Que pòr venir un solvent

Anglés

Etimologia

De dissolvent, participi passat de dissòlvre, del latin solvere « desligar »

Prononciacion

[?]

Sillabas

di|ssol|vent

Nom comun

dissolvent

Declinason
Singular	Plural
dissolvent	dissolvents

1. dissolvent ^(oc)

Adjectiu

dissolvent

1. Que pòr venir un solvent