extèrne

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Manlèu sabent del latin externus.

Prononciacion

/et͡s'tɛɾne/

Sillabas

ex|tèr|ne França (Bearn) : escotar « extèrne »

Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin extèrne extèrnes
[et͡s'tɛɾne] [et͡s'tɛɾnes]
Femenin extèrna extèrnas
[et͡s'tɛɾno̞] [et͡s'tɛɾno̞s]

extèrne

  1. Qu'es, que pareis, per defòra, a l' exterior.
    • Medecina per usatge extèrne.
  2. Que ven d'en defòra.
    • Las causas extèrnas de las malautiás.
  3. (anatomia) Qualifica de partidas d’un organ que son capvirat cap a l’exterior del còrs.
    • La fácia externa de l’omoplata.
  4. (escolaritat) Qualifica un escolan qu'es pas en pension o en semipension, dins l'establiment.
    • Escolan extèrne.

Variantas

  1. extèrn

Antonims

  1. intèrne

Traduccions

Nom comun

Declinason
Singular Plural
extèrne extèrnes
[et͡s'tɛɾne] [et͡s'tɛɾnes]

extèrne (femenizacion: extèrna)

  1. (educacion) Dins los establiments escolars, l'escolan que ven assistir a las leiçons e qu'es pas en pension o en semipension, dins l'establiment.
  2. (medecina) A l'espital, l'estudiant en medecina que, après lo concors de l’Internat, encargat d’un servici dins un espital, sens i èsser lotjat.