intim

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

De latin intimus superlatiu de intus (« dedins »).

Prononciacion

/inˈtin/, provençau /ĩⁿˈtĩⁿ/

Sillabas

in|tim

Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin intim intims
[inˈtin] [inˈtins]
Femenin intima intimas
[inˈtimo̞] [inˈtimo̞s]

intim

  1. Prigondament interior, en parlant subretor de çò que fa l’esséncia reala d’una causa.
  2. Que liga estrechament de causas entre elas.
  3. (figurat) Qualifica una amistat, un ligam recipròc, qu'es fòrça pròche, autentic o de fisança.
    • Aver de relacions intimas amb qualqu’un.
  4. (per extension) Qu'a e per qu'òm a une afeccion prigonda, de qu'òm se sentís fòrça pròche.
    • Es mon amic, mon amic intim.

Variantas dialectalas

Derivats

Parents

Traduccions


Nom comun

Declinason
Singular Plural
intim intims
[inˈtin] [inˈtins]

intim masculin, (equivalent femenin: intima)

  1. Òme fòrca pròche.