nocturne
Occitan 
Etimologia
- Del latin nocturnus
Prononciacion
[nukˈtyɾne] , [nutˈtyɾne] , provençau [nukˈtyʀne]
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | nocturne | nocturnes |
[nukˈtyɾne] | [nukˈtyɾnes] | |
Femenin | nocturna | nocturnas |
[nukˈtyɾno̞] | [nukˈtyɾno̞s] |
nocturne
- Que se debana pendent la nuèch.
- (zoologia) Que viu de nuèch.
- (biologia) Que las flors ne espelisson dins las sornièras.
Variantas dialectalas
Antonims
Sinonims
- nuèchenc (lengadocian)
- nochenc (lengadocian)
- nueitenc (lengadocian)
- nueitiu (gascon)
- nueitau (gascon)
Traduccions
|
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
nocturne | nocturnes |
[nukˈtyɾne] | [nukˈtyɾnes] |
nocturne masculin
- Una de las tres partidas de l’ofici de la nuèch, compausada de psalms e de leiçons.
- Pèça de musica qu'es d’un caractèr suau e dolent.
- (zoologia) Animal quue viu de nuèch.
Traduccions
|
Anglés 
Etimologia
Prononciacion
- RU [ˈnɒktɜːn] , [(ˌ)nɒkˈtɜːn]
- EUA [ˈnɑkˌtɝn] , [ˈnɑktɚn]
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
nocturne | nocturnes |
nocturne
Francés 
Etimologia
- Del latin nocturnus
Prononciacion
[nɔktyʁn]
Adjectiu
nocturne masculin o femenin, (plural: noctures)
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
nocturne | nocturnes |
[nɔktyʁn] |
nocturne masculin