Occitan

Etimologia

Del latin officium (« foncion », « carga », « servici », « emplec », « ofici ») compausat del prefixe ob (« davant », « cap a ») e d’una racina derivada de facere (« far »).

Prononciacion

/u'fisi/, /u'fisi/
/ɔwˈfisi/, /ɔwˈfisi/ (provençal)

Sillabas

o | fi | ci (3)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ofici	oficis
[u'fisi]	[u'fisis]

ofici masculin

Dever que cadun es tengut de complir dins la vida privada e sociala.
- Es l’ofici d’un bon paire, d’un bon filh, d’un bon amic, d’un bon ciutadan.
Foncion, emplec que se deu aquitar.
- Mon estomac fa fòrça plan son ofici.
Carga, emplec amb juridiccion.
- Ofici de notari.
- Oficis ministerials.
Institucion, organisme [autonòms que son ligats a un ministèri.
- Ofici nacional del cmèrci exterior.
Assisténcia que se prèsta, servici que se dona.
- Jogar los bons oficis.
(Religion) Servici de la Glèisa, messa e preguièra publicas.
Partida del breviari que tot eclesiastic, dins los òrdres sacrats, es obligat de dire cada jorn.
- Dire son ofici.
(arquitectura, istòria) Annèxe a la cosina.
burèl.

Traduccions

alemand: Dienst ^(de), Amt ^(de), Anstellung ^(de), Dienst ^(de)
anglés: service ^(en), facility ^(en), attendance ^(en), function ^(en), job ^(en), office ^(en), post ^(en), capacity ^(en), position ^(en)
catalan: càrrec ^(ca), ocupació ^(ca), ofici ^(ca)
espanhòl: servicio ^(es), almacén ^(es), depósito ^(es), cargo ^(es), función ^(es), oficio ^(es), empleo ^(es)

francés: office ^(fr)
italian: ufficio ^(it)
polonés: urząd ^(pl)
portugués: serviço ^(pt) cargo ^(pt), emprego ^(pt), lugar ^(pt), ofício ^(pt)

Catalan

Etimologia

Del latin officium (« foncion », « carga », « servici », « emplec », « ofici ») compausat del prefixe ob (« davant », « cap a ») e d’una racina derivada de facere (« far »).