oblic

Occitan

Etimologia

Del latin obliquus.

Prononciacion

/uˈplik/, /uˈplik/, /uˈβlik/, /uˈβlik/, provençau /uˈblik/, /uˈblik/

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	oblic	oblics
	[uˈplik]	[uˈpliks]
Femenin	oblica	oblicas
	[uˈpliko̞]	[uˈpliko̞s]

oblic

1. (geometria) Que s’escarta mai o mens de la verticala.
2. Qu'es indirècte, desviat.
3. Que manca de drechura, de franquesa.
4. Que fa pas fàcia, qu'es de galís, que guechejar.
5. (antropologia) Qualifica la relacion que concernís una persona e son nebot o sa neboda.
   • Un maridatge oblic.
   • Una succession oblica.

Derivats

• oblicar
• oblicament

Sinonims

• galís
• de galís

Traduccions

alemand: schräg (de), schief (de) anglés: oblique (en), skew (en) basc: zaplezti (eu) catalan: oblic (ca)

espanhòl: oblicuo (es) francés: oblique (fr) italian: obliquo (it) portugués: oblíquo (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin obliquus.

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « oblic »

Prononciacion

oriental /uˈβlik/, /uˈβlik/, occidental /oˈβlik/, /oˈβlik/

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	oblic	oblics
Femenin	obliqua	obliqües

oblic

1. oblic ^(ca)