ofrenda

Occitan

Etimologia

Del latin offerenda « çò que se cal ofrir », adjectiu verbal de offero (« ofrir »)

Prononciacion

lengadocian, gascon /uˈfɾendo̞/, /uˈfɾendo̞/

procençau /uˈfʀẽⁿdə/, /uˈfʀẽⁿdə/

Sillabas

o|fren|da

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ofrenda	ofrendas
[uˈfɾendo̞]	[uˈfɾendo̞s]

ofrenda (lengadocian), (provençau); femenin

Una gojata portant una ofrenda.

1. Don qu’òm ofrís a Dieu, als sants o a la Glèisa.
2. Don qu’òm ofrís a una divinitat, a las idòlas o a un temple.
3. (per extension) Don qu’òm far a un organisme o a una persona.
4. (liturgia cresriana) Ceremonia que se debana pendent l'eucaristia que lo prèire, fàcia al pòble, presenta lo pan e lo vin de la comunion e que recep l'almòina dels fidèls.

Variantas dialectalas

• aufrenda (gascon)
• auherenda (gascon)
• auherença (gascon)
• *ofranda (francisme)

Sinonims

• ofèrta (lengadocian)
• aufèrta (gascon)
• gadi (gascon)

Traduccions

alemand: Gabe (de) anglés: offering (en), gift (en) basc: catalan: ofrena (ca)

espanhòl: ofrenda (es) francés: offrande (fr) italian: offerta (it) portugués: oferta (pt), oferenda (pt)

Espanhòl

Etimologia

Del latin offerenda « çò que se cal ofrir », adjectiu verbal de offero (« ofrir »)

Prononciacion

/oˈfɾenda/, /oˈfɾenda/

Sillabas

o|fren|da

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ofrenda	ofrendas
[oˈfɾenda]	[oˈfɾenda]

ofrenda femenin

Una gojata portant una ofrenda.

1. ofrenda ^(oc)