personificar

Occitan

Etimologia

De persona.

Prononciacion

/peɾsunifiˈka/, /peɾsunifiˈka/, Provençau /peʀsunifiˈka/, /peʀsunifiˈka/ França (Bearn) : escotar « personificar »

Vèrb

personificar

1. Atribuir d'accions e de qualitats pròpias d'una persona a un èsser irracional, a quicòm inanimada o abstrach.
2. Realizar, dins sa persona, d'un biais complet, una qualitat, una manca, una doctrina, etc

Derivats

• personificacion

Mots aparentats

Transformar quicòm abstrach en còrs

• incarnar

Transformar quicòm abstrach en causa

• reïficar

Traduccions

alemand: personifizieren (de) anglés: personify (en) basc: catalan: personificar (ca)

espanhòl: personificar (es) francés: personnifier (fr) italian: personificare (it) portugués: personificar (pt)

Catalan

Etimologia

De persona.

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « personificar »

Prononciacion

Oriental /pərsunifiˈka/, /pərsunifiˈka/, balear /pəɾsonifiˈca/, /pəɾsonifiˈca/, /pərsunifiˈka/, /pərsunifiˈka/, alguerès /palsunifiˈka/, /palsunifiˈka/

Occidental: nord-occidental /personifiˈka/, /personifiˈka/, valencian /peɾsonifiˈkaɾ/, /peɾsonifiˈkaɾ/

Vèrb

personificar

1. personificar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

De persona.

Prononciacion

/peɾsonifiˈkaɾ/, /peɾsonifiˈkaɾ/

Vèrb

personificar

1. personificar ^(oc)

Portugués

Etimologia

De persona.

Prononciacion

Portugal /pɨɾsunifiˈkaɾ/, /pɨɾsunifiˈkaɾ/; Brasil /pehsõnifiˈkaɾ/, /pehsõnifiˈkaɾ/, /peɾsonifiˈka/, /peɾsonifiˈka/

Vèrb

personificar

1. personificar ^(oc)