pontuar

Occitan

Etimologia

Del latin medieval punctuare (« marcar amb de punts »), de punctus

Prononciacion

lengadocian, gascon /punˈtɥa/, /punˈtɥa/

provençau /pũⁿˈtɥa/, /pũⁿˈtɥa/

Sillabas

pon|tuar

Vèrb

pontuar

1. Metre des punts, de virgulas e d’autres signes de pontuacion dins un discors escrit, per distinguir las frasas e los diferents membres que ne son compausadas.
2. (literari) Marcar quicòm, l'acompanhar per una manifestacion sonora que l'accentua o lo caracteriza.
3. (musica) Marcar los repausses, devesir las frasas, dins la composicion musicala.
4. (figurat) Entrecopar per d'aplaudiments o d'aclamacions.

Variantas dialectalas

• ponctuar (lengadocian)

Derivats

• pontuacion

Traduccions

alemand : interpunktieren (de) anglés : punctuate (en) basc : catalan : puntuar (ca)

espanhòl : puntuar (es) francés : ponctuer (fr) italian : interpungere (it) portugués : pontuar (pt)

Portugués

Etimologia

Del latin medieval punctuare (« marcar amb de punts »), de punctus

Prononciacion

Portugal /põˈtwaɾ/, /põˈtwaɾ/

Brasil /põtuˈaɾ/, /põtuˈaɾ/, /põˈtwa/, /põˈtwa/

Sillabas

ponc|tuar o ponc|tu|ar

Vèrb

pontuar

1. pontuar ^(oc)