ponctuar

Occitan

Etimologia

Del latin medieval punctuare (« marcar amb de punts »), de punctus

Prononciacion

lengadocian /puntˈtɥa/, /puntˈtɥa/

Sillabas

ponc|tuar

Vèrb

ponctuar

1. Metre de punts, de virgulas e d’autres signes de pontuacion dins un discors escrit, per distinguir las frasas e los diferents membres que'n son compausadas.
2. (literari) Marcar quicòm, l'acompanhar per una manifestacion sonora que l'accentua o lo caracteriza.
3. (musica) Marcar los repausses, devisar las frasas, dins la composicion musicala.
4. (figurat) Entrecopar per d'aplaudiments o d'aclamacions.

Variantas dialectalas

• pontuar

Derivats

• ponctuacion

Traduccions

alemand : interpunktieren (de) anglés : punctuate (en) basc : catalan : puntuar (ca)

espanhòl : puntuar (es) francés : ponctuer (fr) italian : interpungere (it) portugués : pontuar (pt)