precipitacion
Aparença
Occitan
Etimologia
Del latin praecipitatio « casuda »
Prononciacion
/pɾesipitaˈsju/ , provençau /pʀesipitaˈsjũⁿ/
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
precipitacion | precipitacions |
[pɾesipitaˈsju] | [pɾesipitaˈsjus] |
precipitacion femenin
- (al singular) Velocitat extrèma, cocha granda.
- Caminar amb precipitacion.
- (figurat, singular) Tròp d’afan, del tròp de preissa que se met per aténher un objectiu, o per dire o far quicòm.
- La precipiracion damatja fòrça los afar. — Cal pensar, parlar, agir sens precipitacion.
- (quimia) Reaccion per la quala se trai la matèria solida d’una solucion e que s'amassa al fons del recipient, lo precipitat.
- (meteorologia) (mai sovent al plural) Gota o cristal produch dins l’atmosfèra per condensacion de la vapor d’aiga e que cai pel sòl, coma la pluèja, la nèu, o la granissa.
Parents
Traduccions
|