/reˈtuɾ/, /reˈtuɾ/, provençau /ʀeˈtuʀ/, /ʀeˈtuʀ/ França (Bearn) : escotar « retorn »

re|torn

Nom comun

retorn masculin

Torn en sens contrari, revirada.
Accion de tornar, de s'entornar.
- Partiguèt sens esper de retorn.
(figurat) Desavèni, contracòp, d’un reaccion resultant d’una emocion.
Dintrada al lòc ont òm se n'anèt.
- Te les confii duscas a mon retorn. Andrieu Lagarda, Les Secrèts de las Bèstias, page 246, 2014. ISBN 978-2-916718-53-8.
Dintraba dins un emplec.
- Son retorn als afars.
Las causas que tornan venir.
- Lo retorn del primtemps.
Replica, rebecada, repòsta
- Li faguèt un retorn fissant per corrièr.
(arqutectura) Recoide d’un bastiment, de l’angle format per una partida de construccion qu'es salhenta en avant d’una autra.
(construccion) Perfil d’un entaulament, d’una cornissa, etc., que ressortís.
- Retorn d’esquèrra, retorn en angle drech.
(electronica) Linha, conductor, etc., per que lo corrent torna al lòc d'origina (generator, transformator, etc.) del circuit.
(figurat) del cambiament, de la vicissitud dels afars.
- Se faguèt en sa favor un grand retorn d’opinion.
(figurat) Reconeissença, reciprocitat de sentiments, de servicis, etc.
- L’amistat demanda de retorn.
Restitucion, devolucion.
- En retorn, En compensacion.
(sonorizacion) Mescla especifica remandada a l'artista sus l'empont qu'ausisca melhor la percepcion del son que produsís.

Catalan

re|torn

Declinason
Singular	Plural
retorn	retorns

retorn masculin