sèrva

Occitan

Etimologia

(vèrb) (nom1) Del latin servare

(nom2) (adj) Del latin servus

Prononciacion

[ˈsɛɾβo̞], /ˈsɛɾβo̞/ França (Bearn) : escotar « sèrva »

Nom comun 1

sèrva femenin

1. Restanca, bacin
   • Emplir la sèrva d'essença.
2. Paissièira, pesquièr
3. serra, plantolièira
4. reserva, conserva
5. (figurat) Accion de servar, garda, conservacion

Forma de vèrb

sèrva

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de servar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de servar

Nom comun 2

Declinason
Singular	Plural
sèrva	sèrvas
[ˈsɛɾβo̞]	[ˈsɛɾβo̞s]

sèrva (al masculin sèrv / sèrf)

1. Ist. Persona estacada a una tèrra apertenent a un senhor feudal e que deu cultivar.

Forma d'adjectiu

sèrva

1. Femenin singular de sèrv / sèrf.