vague

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin vagus « vagabond, barrutlaire, flautant, movent, vague, indefinit, indecís ».

Prononciacion

lengadocian, gascon /ˈbaɣe/, provençau /vage/

Sillabas

va|gue

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular Plural
Masculin vague vagues
[ˈbaɣe] [ˈbaɣes]
Femenin vaga vagas
[ˈbaɣo̞] [ˈbaɣo̞s]

vague

  1. Qu'es indefinit ; qu’a pas de tèrmes fixes e determinats.
  2. Qu'es incertan ; que manca de precision, de fixitat o de soliditat.

Derivats

Sinonims

Parents

Traduccions

Interjeccion

vague ! (provençau)

  1. Interjeccion per exprimir son acòrdi

Sinonims

Forma de vèrb

vague

  1. Primièra persona del singular del present del subjoctiu de' vagar
  2. Tresena persona del singular del present del subjoctiu de' vagar

Anglés

Etimologia

Del latin vagus « vagabond, barrutlaire, flautant, movent, vague, indefinit, indecís » pel francés vague

Prononciacion

/ˈveɪɡ/, /ˈvæɡ/

Sillabas

va|gue

Adjectiu

vague

  1. vague (oc)

Catalan

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « vague »

Etimologia

Del latin vagus « vagabond, barrutlaire, flautant, movent, vague, indefinit, indecís ».

Prononciacion

Oriental: central /ˈbaɣə/, balear /ˈvaɣə/ Occidental: nord-occidental /ˈbaɣe/, valencian /ˈvaɣe/, /ˈbaɣe/

Sillabas

va|gue

Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin vague vagues
Femenin vaga vagues

vague

  1. vague (oc)

Francés

Prononciacion

França (Normandia) : escotar « vague »

Etimologia

(adj) Del latin vagus « vagabond, barrutlaire, flautant, movent, vague, indefinit, indecís ».
(nom) Del noroèc vág, accusatiu vágr, mar, èrsa.

Prononciacion

/vaɡ/

Sillabas

va|gue

Adjectiu

vague masculin o femenin, plurals: vagues

  1. vague (oc)

Nom comun

Declinason
Singular Plural
vague vagues
[vag]

vague femenin

  1. èrsa (oc)