vent

Occitan

Etimologia

Del latin vĕntus.

Prononciacion

['ben(t)]

Sillabas

vent (1)

Nom comun

vent masculin

1. Movement natural de las massas d'aire.

   Luònh, en bas, entre las olivetas, que vistas d'en naut, semblavan una mar d'argent que lo vent rebauçava, Erau serpetejava amb dins son rebat de plecs sarrats de seda. (Max Roqueta, "Cendre Mòrta" dins Verd paradís II)

Sinonims

• aura

Derivats

ventabolòfas ventada ventadissa ventador ventaire ventalh ventalha ventalhar ventar ventarèl ventarinada ventàs ventatge

ventejar ventilacion ventilador ventilar ventilhon ventolada ventolar ventolejar ventolet ventolin ventòria ventosa ventositat

Reviradas

alemand: Wind (de) anglés: wind (en) basc: breton: bulgar: catalan: vent (ca) chèc: vítr (cs) danés: espanhòl: viento (es) esperanto: vento (eo) francés: vent (fr)

grèc: άνεμος (el) italian: vento (it) makah: wi·qsi (myh) neerlandés: wind (nl) norvegian: ongrés: polonés: wiatr (pl) portugués: vento (pt) romanés: vânt (ro) neutre rus: ветер (ru) sard: bentu (sc) ucraïnian: вітер (uk)