vent

Occitan

Etimologia

Del latin vĕntus.

Prononciacion

[ben], /ben/

Sillabas

vent (1)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
vent	vents
[ben]	[bens]

vent masculin

1. Movement natural de las massas d'aire.

   Luònh, en bas, entre las olivetas, que vistas d'en naut, semblavan una mar d'argent que lo vent rebauçava, Erau serpetejava amb dins son rebat de plecs sarrats de seda. (Max Roqueta, "Cendre Mòrta" dins Verd paradís II)

Sinonims

• aura

Derivats

• ventós

Derivats

ventabolòfas ventada ventadissa ventador ventaire ventalh ventalha ventalhar ventar ventarèl ventarinada ventàs ventatge ventejar

ventilacion ventilador ventilar ventilhon ventolada ventolar ventolejar ventolet ventolin ventòria ventós ventosa ventositat

Reviradas

alemand: Wind (de) masculin anglés: wind (en) catalan: vent (ca) masculin chèc: vítr (cs) espanhòl: viento (es) masculin esperanto: vento (eo) francés: vent (fr) masculin grèc: άνεμος (el) italian: vento (it) masculin

makah: wi·qsi (myh) naut sorab: wětr (hsb) masculin neerlandés: wind (nl) polonés: wiatr (pl) portugués: vento (pt) masculin romanés: vânt (ro) neutre rus: ветер (ru) sard: bentu (sc) masculin ucraïnian: вітер (uk)