violar

Occitan

Etimologia

(verb 1) Del latin violare.

(verb 2) De viòla.

Prononciacion

[bjuˈla], /bjuˈla/, Provencau [vjuˈla], /vjuˈla/

Sillabas

vio|lar

Vèrb 1

violar

1. Enfrànher, damatjar l'intergritat de.
2. (particular) Damatjar o escavar amb per intencions colpablas, en parlant d’una sepultura.
3. Aver un rapòrt sexual amb qualqu’un sens sa consentida, per la fòrça o par l'engana.

Sinonims

• enfrànher
• profanar
• transgressar

Parents

• viòl
• violaire

Traduccions

alemand: verletzen (de), brechen (de) anglés: violate (en) basc: bortxatu (eu) catalan: violar (ca)

espanhòl: violar (es) francés: violer (fr) italian: violare (it) portugués: violar (pt)

Vèrb 2

violar

1. Jogar de la viòla.

Catalan

Etimologia

Del latin violare.

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « violar »

Prononciacion

Oriental: central [biuˈɫa], /biuˈɫa/, balear [vioˈɫa], /vioˈɫa/, [viuˈɫa], /viuˈɫa/

Occidental: nord-occidental [bioˈɫa], /bioˈɫa/, valencian [vioˈɫaɾ], /vioˈɫaɾ/, [bioˈɫaɾ], /bioˈɫaɾ/

Sillabas

vio|lar

Vèrb

violar

1. violar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin violare.

Prononciacion

Veneçuèla : escotar « violar »

Prononciacion

[bjoˈlaɾ], /bjoˈlaɾ/

Sillabas

vio|lar

Vèrb

violar

1. violar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin violare.

Prononciacion

Portugal [vjuˈlaɾ], /vjuˈlaɾ/; Brasil [vjoˈlaɾ], /vjoˈlaɾ/, [vioˈla], /vioˈla/

Sillabas

vio|lar

Vèrb

violar

1. violar ^(oc)