profanar

Occitan

Etimologia

Del latin profanare.

Prononciacion

[pɾyfaˈna], /pɾyfaˈna/, Provencau [pʀyfaˈna], /pʀyfaˈna/

Sillabas

pro|fa|nar

Vèrb

profanar

1. (religion) Abusar de las causas de la religion, las tractar amb irreveréncia, amb mesprètz, las utilizar per d'usatges profans.
2. (per extencion) Cometre un acte impiu dins un lòc sacrat.
3. (figurat) Far un mal usatge de çò qu'es rare, preciós, respectable.

Parents

• profan
• profanacion

Traduccions

alemand: entheiligen (de) anglés: profane (en) basc: catalan: profanar (ca)

espanhòl: profanar (es) francés: profaner (fr) italian: profanare (it) portugués: profanar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin profanare.

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « profanar »

Prononciacion

Oriental: central [pɾufəˈna], /pɾufəˈna/, balear [pɾofəˈna], /pɾofəˈna/, [pɾufəˈna], /pɾufəˈna/

Occidental: nord-occidental [pɾofaˈna], /pɾofaˈna/, valencian [pɾofaˈnaɾ], /pɾofaˈnaɾ/

Sillabas

pro|fa|nar

Vèrb

profanar

1. profanar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin profanare.

Prononciacion

escotar « profanar »

Prononciacion

[pɾofaˈnaɾ], /pɾofaˈnaɾ/

Sillabas

pro|fa|nar

Vèrb

profanar

1. profanar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin profanare.

Prononciacion

Portugal [pɾufɐˈnaɾ], /pɾufɐˈnaɾ/; Brasil [pɾofãˈnaɾ], /pɾofãˈnaɾ/, [pɾofaˈna], /pɾofaˈna/

Sillabas

pro|fa|nar

Vèrb

profanar

1. profanar ^(oc)