zòna
Occitan
Etimologia
Del latin zona manlèu del grèc ancian ζώνη, zốnê (« cencha »).
Prononciacion
/ˈzɔno̞/
Sillabas
zò | na (2)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| zòna | zònas |
| [ˈzɔno̞] | [ˈzɔno̞s] |
zòna femenin
- (didactica) Benda o marca gaireben circulara.
- (geografia) Caduna de las cinc grandas divisions del l'esfèra terrèstra, que se concept destriadas per de cercles parallèls a l’eqüator.
- La zòna equatoriala.
- (astronomia) Benda clara que passa pels disques planetaris de Jupitèr e de Saturn, per oposicion a las mai escuras.
- (geologia) Partida visibla de las sisas superpausadas qu'uns terrens, qu'unas pèiras son formadas.
- (geometria) Porcion de la superficia d’una esfèra compresa entre dos plans parallèls.
- (informatica) Partida d'una memòria (mòrta ou viva), caracterizada per sa foncion, son apartenença, o quina que siá autra proprietat.
- (geografia) Caduna de las cinc grandas divisions del l'esfèra terrèstra, que se concept destriadas per de cercles parallèls a l’eqüator.
- Quin que siá espaci que se caracteriza per un trach particular.
- Zòna erogèna.