autoctòn

Occitan

Etimologia

Del grèc ancian αὐτόχθων, autókhthōn compausat amb αὐτό e χθων «tèrra», pel latin autochthon

Prononciacion

/awtukˈtɔn/, /awtukˈtɔn/, /awtutˈtɔn/, /awtutˈtɔn/, provençau /awtukˈtɔ̃ⁿ/, /awtukˈtɔ̃ⁿ/

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	autoctòn	autoctòns
	[awtukˈtɔn]	[awtukˈtɔns]
Femenin	autoctòna	autoctònas
	[awtukˈtɔno̞]	[awtukˈtɔno̞s]

autoctòn

1. Qu'es eissit del meteis airal ont se manifèsta, per oposicion a un fenomèn d’origina estrangièra.
2. (ecologia) Se dich d’una espècia vegetala o animala originària del luòc on s'encontra, sens i aver èsser importada nimai transplantada.
3. (anthropologia) Populacion que la preséncia endacòm pòt èsser establit fa fòrça generacions, per oposicion als colons o als estrangièrs.

Sinonims

Se dich d’una espècia vegetala o animala

• endemic
• indigèn

Relatiu als pòbles originaris d’endacòm

• aborigèn
• domestic
• indigèn
• regional
• vernacular
• natiu

Traduccions

alemand: autochthon (de), eingeboren (de) anglés: native (en), autochthonous (en) basc: catalan: autòcton (ca)

espanhòl: autóctono (es) francés: autochtone (fr) italian: indigeno (it), autoctono (it) portugués: autóctone (pt)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
autoctòn	autoctòns
[awtukˈtɔn]	[awtukˈtɔns]

autoctòn masculin, (equivalent femenin: autoctòna)

1. (antropologia) Persona que los aujòls son originaris del sòl ont demòra, per oposicion a colon, estrangièr, immigrat.